Chamfort, Fransanin devrim öncesi yillarini, Eski Rejimi, icerden ve dikkatle gözlemleyen, hem siyasal ve hukuksal yapiyi, hem de toplumu, en agir sekilde hicveden bir gözlemci. Hayat ve Toplum Üstüne Düsüncelerde yazar, en radikal anlamiyla bir toplum, uygarlik ve ahlak elestirisi yapiyor. Bu niteligiyle Fransiz aydinlari arasinda kendine özgü bir yere oturan yazarin aforizma ve anekdot formundaki bu eseri bize zaman zaman Montaignei hatirlatacak, bazen de Camusyü cagristiracak.
Aforizma zor bir tür; kissadan hisse cikarma amacli yaziliyor. Tek atimlik barut gibi. Sözcüklerin iyi secilmesi önemli. Karsit görüslerin gözetilmesi, denge tutturulmasi önemli. Chamfort bu anlamda türün en basarili ve özgün örneklerinden birini veriyor. Chamfortun Düsüncelerinde sadece aforizmalar yok, anekdotlar da var. Aforizma ustasi olarak yazar, cogunlukla kural koymak, bütün baglamlar icin gecerli savlar, tezler üretmek cabasinda. Chamfort, anekdotlarinda ise XVIII. yüzyil sonu Fransiz toplumuna ayna tutuyor. Bu ayna, gercegi carpitmadan, oldugu gibi yansitiyor.
Yazar, bir tarihci titizligiyle öykünün baglamina sadik kaliyor ve bazen cok ilginc ayrintilar veriyor. Genel gecer bir formül olusturmak yerine, var olan durumu saptayarak, okuru konu hakkinda düsünmeye sevk ediyor. Okur, bu eserde Fransiz edebiyatinin en özgün yazarlarindan biriyle tanisirken hem hayat ve toplum üstüne yeniden düsünmek, hem de dönemin Fransiz toplumuna icerden bakmak firsatini bulacaktir.
